Als liefde pijn doet is het geen liefde (22/10/17)
Liefde zoeken bij mensen die niet in staat zijn liefde te geven, is als een bodemloos vat. Zoals bij onze opvoeders vroeger. Hetzelfde trauma steekt weer de kop op. En dat zal blijven gebeuren: we blijven onbewust het initiële trauma herhalen, keer op keer, tot we het probleem fundamenteel oplossen. En dan hebben we het niet meer nodig steeds weer traumatiserende mensen aan te trekken in ons leven. Dan kunnen we eindelijk liefde toelaten. Maar eerst moeten we van die verslaving aan pijn af geraken. Niet meer willen lijden. De fundamentele beslissing nemen niet meer te willen afzien in relaties. En diep beseffen dat, als liefde pijn doet, het geen liefde is!
Omdat we in onze huidige relatie – weeral – niet krijgen wat we willen (aandacht en liefde, goedkeuring en bevestiging), gaan we hem/haar proberen veranderen, controleren, manipuleren, om toch onze behoeften vervuld te krijgen, en/of gaan we onszelf onderwerpen, smeken, opofferen, zelfs kruipen… in de hoop dat zij ons toch zullen liefhebben. Helaas werkt dit niet. Maar we blijven proberen als hardnekkige ezels en blijven onszelf in toenemende mate ongeliefd voelen. Het wordt alleen maar erger. Tot we op een punt komen dat we niet meer kunnen. En de patronen beginnen zien. En doorhebben dat niemand, maar dan ook niemand in de buitenwereld, het gat dat geslagen is in onze kindertijd, zal kunnen vullen. We kunnen blijven veranderen van partner, in de illusie dat het deze keer wél de goeie zal zijn. Maar we gaan elke keer opnieuw van een kale reis terug komen. En de wonde altijd maar meer laten etteren.
Wat werkt dan wel?
Onszelf leren graag zien. Onszelf geven wat we nodig hebben. Onszelf liefde, aandacht, goedkeuring en bevestiging geven. Door eindelijk rekening te houden met ons Innerlijke Kind. En haar behoeften serieus te nemen. En in te willigen.
Leren houden van het Kind in ons, met de Volwassene die we ondertussen geworden zijn, dat is de oplossing. Als we houden van onszelf, stralen we een andere energie uit, en volgens de Wet van de Aantrekking trekken we dan ook een andere partner naar ons toe, namelijk een die in staat is van ons te houden, zoals we houden van onszelf. Omdat we naar ons toetrekken wat op dezelfde golflengte vibreert, zullen we dan een partner aantrekken die ook in staat is om liefde, aandacht, goedkeuring en bevestiging te geven.
Het mooie is dat we dit op dat moment niet meer nodig hebben. Onze behoeften zijn al gelenigd door onszelf. Er is al iemand die ze vervult: namelijk wijzelf. Namelijk onze Innerlijke Vader en Moeder. Die onze ontoereikende zorgdragers van vroeger moeten en kunnen vervangen en de door hen achtergelaten leegte kunnen en moeten invullen met aandacht en liefde. Want binnenin onszelf hunkert ons Innerlijke Kind nog steeds naar aandacht en liefde. Onze opvoeders gaan die nu niet meer geven, daar is het te laat voor. Geen enkele persoon uit de buitenwereld kan die leegte opvullen, daar dienen ze niet voor. Maar WIJ kunnen dat wel, met het Volwassen deel in ons – bestaande uit een Innerlijke Liefhebbende Moeder en een Innerlijke Beschermende Vader.
Reacties
JA,dat is echt waar wat Ineke schrijft,en het is eigenlijk ZOOO makkelijk te begrijpen,waar echte liefde is kan geen pijn zijn,als het pijn doet is het ego teleurgesteld op basis van verwachtingen......en DAT is geen liefde, maar de zucht naar persoonlijk gewin.
Robbertus Westerik
Beste Ineke, Wat een verrijkende morgen lectuur, alweer ongelooflijk welke waarheden hier te lezen zijn, net iets wat ik momenteel goed kan gebruiken. Want al weet ik het theoretisch allemaal genoeg wat je hier neerpent, het toepassen blijft voor mij toch nog steeds een moeilijk in praktijk te brengen iets. En ik denk dat ik daar niet de enige zal in zijn waarschijnlijk? Je blogs, je vele boeken hebben mijn wereld al enorm verrijkt. Deze blog zal een dagelijks te herhalen lectuur worden, totdat het diep in mij kan worden ingeprent! Ik kijk dus met heel veel enthousiasme alweer uit naar je nieuwe vervolg boek, want de vorige waren ook gewoonweg FANTASTISCH!!! Kortom al jouw boeken zijn voor mij al een groot hulpmiddel, beter gezegd medicament geweest. Een goedkope therapie die ons allen een stapje dichter bij ons EIGEN IK weet te brengen. Alweer bedankt voor jouw helende woorden
Anneke Van der BiestGeef je reactie
Laat me weten wat je van dit blogbericht vindt!
Beste Ineke, Wat een prachtig verhaal. En het klopt van alle kanten. Ik probeer het ook in de praktijk te brengen, maar ook vaak vergeet ik het door alle emoties heen weer. We mogen toch nog fouten maken en moeten blijven leren om te kunnen groeien. Ik kan mezelf wel ik weet niet wat aandoen als ik weer iets doe wat de relatie laat stagneren. Ik zal het bovenstaande dus vaak teruglezen. Nogmaals hartelijk dank. Warme groet.
yvette M