← Terug naar overzicht

Over God, een Intelligent Plan, het Universum (17/08/15)

Het woord God creëert bij vele mensen een weerstand. Het roept allerlei negatieve associaties op. Het woord wordt geassocieerd met wat ze ons als kind wijsmaakten in de katholieke scholen en ook in de kerk en thuis. God werd afgeschilderd als een boeman. Iemand die Almachtig was, alles zag wat je deed en je voor elk klein miniem dingetje dat je verkeerd deed, zou straffen.

Wat een kwelgeest! Iemand die overal is, alles ziet wat je uitspookt en er bovendien op uit is om ons te straffen! Terwijl we toch maar onschuldige kinderen waren? Maar nee hoor, er werd ons door de strot geduwd dat we al slecht geboren waren. Als zondaars. Wat is dat precies? Euh, ja, iemand die automatisch de dingen verkeerd doet. En slecht is. Van bij de geboorte. En dus moet gestraft worden. Hoe strafte God ons? Volgens de katholieke zuster die ik in de lagere school als lerares had, was dat door onze geliefden te laten sterven. Wat een enorme schuld en angst torsten wij daardoor op onze schouders! Die non vertelde ons het verhaal van haarzelf en haar vriendin: ze kregen tegelijkertijd een roeping om non te worden, waar zij gehoor aan gaf, maar haar vriendin niet. Die laatste trouwde en kreeg drie kinderen, die haar allemaal werden afgenomen door God de Vader.

Wat voor een vader is dat? Een vader die kinderen doet sterven, als straf?!

Die non had haar roeping gevoeld toen ze op een morgen wakker werd met een vreemd gevoel in haar buik. Dat vertelde ze toen wij in het zesde leerjaar zaten. Ik was toen elf jaar oud. Ik durfde vanaf die dag niet meer wakker worden, zo bang was ik om een “vreemd gevoel” in mijn buik te voelen! Wist ik veel als kind dat dit “vreemde gevoel in je buik” helemaal iets anders betekende!

We groeiden op met doodsangst om iets verkeerd te doen. Als ik een vervelende mug dood sloeg tegen de muur van mijn slaapkamer, was ik er van overtuigd dat er tien muggen zouden bij komen in de wereld. Als straf. Idem voor de vliegen. De overbevolking van muggen en vliegen in de wereld was mijn schuld. Toen mijn moeder klein was maakte haar moeder haar wijs dat de donder en bliksem haar schuld waren, omdat God kwaad was op haar omdat ze niet braaf was. Hoe vreselijk erg om zoiets te moeten horen, en te geloven als kind!

Wist ik veel dat God Liefde was?! Het kostte me vele lange jaren van mijn leven om tot het besef te komen dat God in feite Liefde is, en niets anders. Ik heb het woord God eerst uit mijn woordenschat geschrapt, want de God waarmee ik in mijn opvoeding werd opgezadeld maakte me bang. Ik kon er niets mee. Het was zo tegenstrijdig. Enerzijds werd Hij afgeschilderd als “Vader”, als “Heilig”, als “Almachtig”, maar anderzijds ook als Degene die straft en het Laatste Oordeel velt, mensen naar de hel of het vagevuur stuurt en kinderen wegneemt als we ons buikgevoel verkeerd interpreteren.

Wist ik veel dat dit allemaal verzinsels waren en ontsproten uit ziekelijke menselijke geesten, die de Liefdevolle Schepper afschilderden als een boeman om ons beter te kunnen manipuleren als we ons maar angstig en schuldig genoeg voelden!

Ondertussen ben ik gelukkig wat geëvolueerd. Voor mij zijn de begrippen God en Universum en Liefde en Oneindige Intelligentie allemaal hetzelfde. Ik zie God niet als een oud meneertje met een lange witte baard op een troon (dat is Sinterklaas) en nog minder als de grote boeman die ons gaat straffen als we stout zijn, zoals ze ons wijsmaakten toen we nog kleine kinderen waren. Die platen die aan de muren hingen met daarop een oog in een driehoek en de tekst "God ziet alles", het geloof dat we als zondaars zouden geboren zijn en dat Jezus voor ons, arme zondaars, aan het kruis zou gestorven zijn, vind ik allemaal larie en apekool.

Maar ik geloof wel in een Oneindige Intelligentie, een Alomtegenwoordige Energie en die kan volgens mij alleen maar Liefde zijn. en die Liefde, die is overal. Die Liefde heeft alles gemaakt, ons inbegrepen. Dat betekent dat wij Liefde zijn. Puur natuur. En er is een Intelligent Plan. In dat Grote Kosmische Scenario, dat wij met ons kleine menselijke verstandje niet kunnen begrijpen, hebben we een rol te spelen. Wat die is, dat kunnen we afleiden door te kijken naar de dingen die we graag doen en goed kunnen, onze talenten dus, en die moeten we aanbieden aan de wereld om die naar hogere vibratie (lees: liefde) te stuwen. Er is een Goddelijk of Intelligent Plan dat de planeten op zijn plaats houdt, babies doet groeien in de buik van mama's, onze nagels en haren doet groeien en onze wonden geneest. In dat mysterieuze Plan hebben wij een plek. Dat is onze opdracht op Aarde.

Reacties

Je schrijft : Maar ik geloof wel in een Oneindige Intelligentie, een Alomtegenwoordige Energie en die kan volgens mij alleen maar Liefde zijn. en die Liefde, die is overal. Heb je er al eens bij stilgestaan wat begrippen oneindig, alomtegenwoordig, liefde concreet inhouden? Ik denk dat er niemand in staat is om die begrippen correct te beschrijven, net zoals het onmogelijk is om het begrip God te omschrijven. Elke beschijivng doet Hem onrecht aan. Ofwel gelooft men dat Hij er is ofwel gelooft men dit niet, onder welke bekrompen menselijke voorstelling ook ( waaronder ook Oneindige Intelligentie, een Alomtegenwoordige Energie ). Iedereen die God probeert te omschrijven doet Hem oneer aan, net zoals iemand die Liefde of Vriendschap probeert te definiëren. Ik geloof wel in God maar ik geef toe dat ik Hem niet begrijp en zeker al zijn karaktereigenschappen niet, omdat ik als mens te kort schiet.

jos masson

Iets waarmee heel wat mensen - op een of andere manier - mee worstelen ; alleszins herkenbaar.

Bruno V

Geef je reactie

Laat me weten wat je van dit blogbericht vindt!