Schuld en onschuld (24/08/15)
Jezelf vergeven uit Liefde voor jezelf.
Waarom zou ik mijzelf moeten vergeven? Ik heb toch niets misdaan? Of toch? Heb ik niet de erfzonde begaan, of iets anders vreselijk waarvan ik niet bewust was? De kerk heeft zich met veel overgave gekwijt van de taak om mij schuldgevoelens op te solferen en mij in te peperen dat ik als zondaar geboren ben en dus al slecht was van in den beginne. Hoe kan zoiets? Ik was toch een onschuldige baby? Nee hoor! Het verhaal wordt nog erger! Er zou iemand aan het kruis genageld zijn door mijn schuld! Op prentjes was te zien hoe dikke nagels de handen en voeten van een schaarsgeklede man doorboorden en hoe een scherpe doornenkroon het bloed uit zijn hoofd deed druppelen. En dat was niet zomaar iemand hoor! Het was de Zoon van God Zelf! Zijn Enige Zoon dan nog wel! Die door mijn schuld aan het kruis werd genageld en gestorven is. Hij heeft zijn leven gegeven voor mijn zonden! Welke zonden?
Aie aie aie, hoe slecht moet ik wel zijn? Hoeveel en hoe lang moet ik hier nog voor boeten? Hoe komt het dat ik niet eens snap wat ik heb misdaan? Kan iemand mij dat concept van de ‘erfzonde’ eens uitleggen? Wanneer en hoe zullen mijn zonden worden kwijt gescholden? Hoe gaat dat in zijn werk? Hoe komt het dat Jezus aan het kruis is gestorven voor mijn zonden? Ik was nog niet eens geboren?! Ik begrijp er niets van maar blijkbaar ben ik mede verantwoordelijk voor zijn dood meer dan duizend jaar geleden, lang voor ik geboren werd. Volgens de logica van de Heilige Kerk ben ik schuldig aan de vroegtijdige dood van een man - de Enige Zoon van God Zelf - meer dan 1900 jaren vooraleer ik zelf ter wereld kwam. Moeilijk te vatten! Hoe kan ik schuldig zijn aan die gruwelijke manier waarop Hij aan het kruis werd genageld? Aie aie aie ik moet wel een oerslecht wezen zijn dat ik al iemand op gruwelijke wijze mede vermoord heb lang voor ik bestond! Ik snap het niet, het lijkt op een horrorverhaal waarin ik ongewild een belangrijke rol van slechterik speel, maar het wordt mij dagelijks ingepeperd dus het zal wel waar zijn, want ik ben toch maar een kind en begrijp niet alles. Ik moet boete doen en naar de biecht waar een in het zwart verkleed duister persoon, verscholen achter een vliegenscherm in een houten kastje, luistert naar zonden die ik niet begaan heb maar die de nonnen mij op een briefje hebben meegegeven en die ik mag (!) aflezen. Daarna krijg ik penitentie (wat is dat?) en moet ik als boete (?!) voor iets dat ik niet gedaan heb, elke dag weesgegroetjes aframmelen en bidden tot God. Maar die God, die is de Vader van Jezus, degene die ik aan ’t kruis heb genageld voor ik geboren was en die is gestorven voor mijn zonden vooraleer ik de tijd had die te begaan. Zal die wel van mij willen weten? Ik heb toch Zijn Zoon vermoord! Ik moet zien dat ik mij koest hou in mijn leven, want ’t schijnt dat God ook alles ziet. Oei, zelfs als ik een mug dood klop op de muur van mijn kamer, ben ik zondig, God heeft dat gezien, en dan moet ik boete doen. Ik denk dat, elke keer dat ik een mug dood sla, er tien nieuwe bij komen. Dan is het mijn schuld dat er zoveel muggen zijn in de zomer. Wat een dilemma! Moet ik dan de hele nacht wakker liggen omwille van die zoemende muggen en mij laten steken en dan niet meer kunnen slapen van de helse jeuk? Dat is het, ik moet namelijk boete doen voor al mijn zonden. Ik ben slecht. Al van lang voor ik geboren ben. Ik begrijp het niet maar ben nog klein, en later als ik groot zal zijn, zal ik het begrijpen.
Nu ben ik groot. En ik begrijp er nog geen snars van. Van dat hele concept van schuld en boete. Maar wat ik ondertussen wel begrepen heb, is dat ik totaal onschuldig ben. En jij ook. Ze hebben ons wat wijsgemaakt! Toen we nog kleine goedgelovige onschuldige kindertjes waren. Ze maakten ons bang. Ze dreigden met het vagevuur en de hel. We zouden moeten boeten voor alles wat we verkeerd deden en ook voor wat we niet deden. Ze overtuigden ons dat we slecht waren, en omdat we zelf in feite niets mispeuterden, schreven de nonnen briefjes met zonden die we aan die donkere figuur in dat houten hokje, de biechtstoel, moesten afdreunen. We moesten geloven dat we slecht waren. Alleen door een heel vroom leven te leiden en te doen wat die donkere verklede mannen ons vertelden, en er geld aan te geven op zondag tijdens de mis, hadden we een kleine kans om dichter bij God terecht te komen in de hemel. Maar voor het zover was moesten we wel nog passeren langs het Laatste Oordeel! Wat als God dan nog altijd kwaad op mij zou zijn? Gooit hij mij dan zonder pardon in het vagevuur? Of de hel waar ik eeuwig moet branden? Dat is te riskant, ik wil liever niet te dicht zitten bij iemand die Almachtig is en zijn toorn over mij kan uitspreken. Dan zit ik liever op de laatste rij waar Hij mij misschien niet opmerkt als alles goed gaat!
Ach hoe ingewikkeld allemaal. Ik begreep er niets van. Maar nu ben ik volwassen en heb ik veel nagedacht en heb ik ontdekt dat het in feite allemaal larie en apekool is. Het is veel eenvoudiger dan men ons wijsmaakte. God is Liefde. Wij zijn gemaakt naar Zijn beeld en gelijkenis. Dus zijn wij ook Liefde. Voilà. Basta. Wij zijn Liefde. En het enige dat er aan de hand is, is dat we dit vergeten zijn. De enige ‘zonde’ is dat we geloofd hebben wat ons als kind in de soep werd gedraaid. En dit kan je nauwelijks een zonde noemen! We wisten van niet beter! Maar nu wel! Nu snappen we dat er geen zonde is. Het is een concept. Uitgevonden om ons bang te maken. En manipuleerbaar. En kneedbaar. En onmondig.
Maar nu zijn we opgegroeid en kunnen we zelf nadenken. En zien wat een bullshit dat allemaal toch is. Nu weten we hoe de vork aan de steel zit. We weten dat er een Grotere Hogere Intelligentie is, Liefde genaamd, en dat wij van hetzelfde materiaal gemaakt zijn, en ons moeten herinneren dat we Liefde zijn en daar moeten naar terugkeren. Zo eenvoudig is het.
Ik ben totaal onschuldig. En jij ook. Dat is de waarheid. We hebben helemaal geen goede man aan het kruis genageld toen we nog in de bloemkolen lagen! We deden helemaal niets verkeerd, en al zeker niet voor we geboren werden! Het zijn allemaal manipulatietechnieken om ons angstig en dus manipuleerbaar te maken, zodat we als een gewillig slachtoffer de schuldopsolferende aantijgingen van de kerk zouden slikken als zoete koek. Als je in de val trapte, was je als een vogel voor de kat: ze konden jou wijsmaken wat ze wilden en jou zelfs doen betalen (soms zelfs grof geld) om je zonden af te kopen (en vooral de buidel van de pastoor aan te dikken, dat lugubere mannetje in dat houten hokje).
Oké, je bent nu volwassen en kunt nadenken voor jezelf. Tijd dus om alles eens op een rijtje te zetten. Ik zal het voor je doen. Je bent totaal onschuldig. Je was totaal onschuldig vooraleer je geboren werd, en nu nog, voor eeuwig en altijd. Je doet misschien domme dingen af en toe, maar dat haalt niets af van jouw intrinsieke waarde als wezen. Je bent goed, daarmee gedaan. Geloof in je eigen goedheid. En heb je al eens iets dom gedaan of iemand gekwetst, zet dat dan weer recht, en vergeef dan jezelf. En zeg luidop: ik hou van mijzelf dus ik vergeef mijzelf. Doe dit, lieve medemens, uit liefde voor jezelf.
Trouwens, als God Liefde is, en dat geloof ik ten stelligste, dan kan Hij niets anders zijn! Als het waar is dat God Liefde is, dan kan Hij niet oordelen. Liefde oordeelt niet. Liefde scheidt niet in goed en slecht. Liefde verwerpt niet en wijst niet af. Liefde is allesomvattend. Dan is er geen Laatste Oordeel. Dan zijn zonde, boetedoening, biecht, penitentie en straf, mentale uitvindsels van in zwarte klederen vermomde duistere mannetjes die zich verstoppen in houten kastjes achter muggenschermen en ons bang maken door ons te intimideren. Maar dit heeft niets met God te maken. Dit heeft niets met Liefde te maken.
We keren nu terug naar de Waarheid over Alles, onszelf inbegrepen: God is Almachtig, God is Overal, God is dus ook in ons, God is Liefde, Liefde is Overal, Liefde is in ons, wij ZIJN Liefde.
Voilà, zo simpel is het. “En toen zagen we dat alles goed was en konden we eindelijk beginnen leven zoals het echt bedoeld was: in Liefde en Vrede.”
Reacties
Geef je reactie
Laat me weten wat je van dit blogbericht vindt!
Beste Ineke, Ben het helemaal eens met wat u schrijft. Het is wat bijna-dood ervaarders mij vertellen. Het is wat ik veel gebruik in mijn werk als psychiater/psychotherapeut. Al ben ik nog steeds een mens die het zelf ook niet vol continu kan onthouden en toepassen. Deze blog is ook een mooie samenvatting van ECIW, een cursus in wonderen, mijn lijfboek. Met vriendelijke groet en dank. Els de Vos
Els de Vos