← Terug naar overzicht

IK HOU VAN MIJ DUS BLIJF OP MIJN EIGEN PAD ONDANKS TEGENWIND (25/08/15)

Emotioneel sterke personen doen dingen enkel omdat ze die graag doen. Ze worden daar gelukkig van. Ze laten zich niet tegenhouden door mensen die hen van hun pad willen doen afwijken.

Emotionele kracht vergt ook een zekere veer-kracht. Er zullen altijd negatieve commentaren zijn, net zoals er altijd jaloezie zal zijn in de wereld. En daar moeten we tegen kunnen. Jaloerse commentaren mogen ons niet tegenhouden in wat we doen. Bovendien komen zulke reacties vaak van mensen die dicht bij ons staan. Zoals reeds besproken moeten we leren die reacties te negeren, en misschien, als het teveel energie blijft vreten, die mensen links laten liggen en verder rechtdoor gaan op ons pad.

Pas jij je overmatig aan? Ben je een please you? Doe je alles opdat de ander maar gelukkig zou zijn? Ben je een deurmat? Vergeet jij jezelf en je missie ? Waarom? Ben jij niet belangrijk genoeg? Toon jij dat je niets waard bent?

Het is begrijpelijk dat je bijval en steun wilt. Maar die komt niet altijd uit de hoek van waaruit je die het liefste wilt: van je geliefden, je ouders, je partner, je kinderen. Als je intuïtie jou duidelijk maakt dat je deze of gene weg moet inslaan maar je krijgt tegenwind van de kant van waaruit je onvoorwaardelijke steun verwachtte, wat doe je dan? Je eigen dromen weggooien, om die ander plezier te doen? Je eigen pad verlaten, om ongewenste opmerkingen te vermijden?

Stel dat je na je veertigste ineens beseft dat je de verkeerde kant bent opgegaan met je studies en dat boekhouding jou helemaal niet ligt en je je droom van vroeger terug wilt oppikken, namelijk studeren voor lerares en lesgeven aan jonge kinderen. Je beslist om terug op de schoolbanken te gaan zitten en je avonden te wijden aan studeren. Manlief is hier niet mee opgezet, want moet nu zelf eten maken en zijn hemden strijken. Het tijdelijke karakter van deze situatie kunnen hem er niet toe aanzetten jou de nodige morele en logistieke steun te bieden. Integendeel, hij vindt er een gemeen plezier in jou af te kraken en onheilspellend met de vinger in de lucht te voorspellen dat je toch niet zult slagen. Zijn negatieve pronostiek is dat je het geen jaar zult uithouden. Erger nog, hij saboteert al je inspanningen door tijdens de week veel later dan gewoonlijk naar huis te komen en in het weekend met zijn vrienden op café te hangen. De kinderen van hetzelfde laken een broek. Ze klagen dat mama minder beschikbaar is, dat hun eten niet op tijd en stond klaar staat, dat ze twee keer per week pizza krijgen voorgeschoteld in plaats van verse soep en dat ze tijdens de examenperiode van mama af en toe bij een vriendje moeten logeren. Je ouders doen er nog een schep bovenop door jou voor gek te verklaren en jou een schuldgevoel op te solferen ten aanzien van jouw gezin. En je vrienden, ach, die begrijpen niet wat je gaat zoeken in een nieuwe job als je zo goed verdient in je huidige werk. Elk huisje heeft zijn kruisje, beweren ze en daarmee trachten ze jou af te houden van jouw zielepad.

Wat doe je? Naar al deze slechte raad luisteren en je eigen zieleroep opzij zetten? Jezelf verlaten om bij de ander(en) te blijven? Verdient jouw man het wel dat je voor hem jouw eigen droom aan diggelen slaat? Hij kraakt jou af, hij kleineert en saboteert jou, en je zou voor hem jezelf verlaten? Of ga je die misschien wel goedbedoelde maar domme opmerkingen in de wind slaan en je eigen pad volgen, omdat je diep vanbinnen voelt dat dit je echte roeping is, je Opdracht op Aarde, de reden van je bestaan… Je weet: hier ben ik voor geboren! Hoe weet je dit? Je passie, je enthousiasme, je verlangen, je energie, ze liegen er niet om als je bezig bent met het onderwerp dat jou zo interesseert. De rest, dat zijn enkel obstakels op je weg. Als je van plan bent de Mont Blanc te beklimmen, ga je toch ook niet zitten zanikken omdat er takken op de weg liggen en andere mensen de klim naar de top niet aandurven en jou proberen tegen te houden? Je hebt je zinnen gezet op je doel en niemand houdt jou tegen! Waarom doe je zoiets? Omdat je dit voelt! Het is moeilijk uit te leggen, het is je ziel die je stuwt, het is een innerlijke roep, een zachte drang, je kunt er geen rationele uitleg aan geven maar je voelt dat dit je ding is. En ondanks alle tegenslagen en negatieve adviezen, ga je op weg, op weg naar je doel, op weg om je droom te realiseren. Je voelt je soms eenzaam en je vraagt je soms af of je toch niet beter de goedbedoelde raad van je vrienden en familie had gevolgd, maar diep in je binnenste weet je dat je dan nooit die immense intense voldoening zou gevoeld hebben die je nu ervaart bij het beklimmen van je levensweg, je eigen pad, naar de top van je eigen berg.

Het ergste wat je jezelf kunt aandoen is van jezelf wegdrijven, jezelf verlaten om bij een ander te zijn. Hoe leeg voelt het dan aan bij jou thuis? Jouw eigen huis staat leeg. Dieven en insecten kunnen binnendringen, pandkrakers en mensen met slechte bedoelingen. Onkruid en schimmel groeit welig op de muren als je je bouwwerk laat leegstaan. Kom je na jaren terug binnen, dan zal je versteld staan van hoe het onkruid zo welig heeft kunnen tieren tijdens jouw afwezigheid en de boel totaal heeft ingepalmd en overgenomen. Insecten, ongedierte en onkruid hebben hier hun thuis gevonden, in jouw huis, omdat jij niet thuis was, omdat jij jezelf verlaten had om bij een ander te zijn, die uit angst voor zijn eigen eenzaamheid wenste dat jij bij hem bleef. Nu kom je van een kale reis terug thuis en merkt dat je eigen huis overwoekerd is. Je kunt beter thuisblijven en goed zorgen voor je eigen (innerlijke) huis. Waar moet je anders wonen? Bij een ander? Veel te riskant! Als die er van door gaat? Wat dan? Dan sta je daar. Het ergste is je eigen huis verkopen. Dan sta je helemaal op straat!

Anders gezegd: verkoop jezelf niet! Blijf in de eerste plaats altijd zorgen voor jezelf! Jij moet altijd ergens kunnen thuis zijn. Die thuis, dat is bij jezelf. Hoe je het ook draait of keert, jij moet een gerieflijke thuis hebben, een plek waar het gezellig toeven is, een plek waar je thuis bent, je eigen innerlijke warme nest waar jij je welkom voelt bij jezelf. Jij moet immers je hele leven met jezelf leven. Jij mag je hele leven aan je eigen zijde leven! Is dat niet dé allerbeste motivatie om jezelf goed te leren kennen en goed voor jezelf te zorgen? Of wil je samenleven met een nietsnut, iemand die de handen niet uit de mouwen kan steken en je huis verwaarloost? Nee toch?! Wil je je leven delen met iemand die jou uit je eigen thuis wegjaagt? Nee toch!

Je moet eerst zorgen voor jezelf. Volg de roep van je Ziel. Volg je niet die roep, dan krijg je troep! Geef geen gehoor aan iemands vernederende opmerkingen, vooral niet als die zijn ingegeven door zijn wansmakelijk plezier jou de grond in te boren en jouw succes te fnuiken. Hoe egoïstisch is het om iemand die gehoor geeft aan zijn zieleroep, hier van af te proberen houden? Een echt liefdevolle man zou dit begrijpen, en vooral het tijdelijke karakter ervan, en zou een tandje bijsteken. Hij zou zeggen “lieve schat, ga jij je maar concentreren op jouw studies, ik neem tijdelijk het roer van je over en zal er voor zorgen dat de kinderen op tijd en stond een warme maaltijd binnen krijgen en in bed liggen. Ik breng ze naar en van school en steun jou op alle manieren die nodig zijn. Ik wil jou helpen te slagen, want ik zie hoe belangrijk het is voor jou. Ik hou van jou dus wil dat jij gelukkig bent, ook al moet ik daarvoor tijdelijk wat meer hooi op de vork nemen. Ik wens jou succes.”

Deze man verdient dat je er bij blijft! Als je van iemand houdt, dan wens je toch dat die persoon slaagt en gelukkig is?

Enkele jaren geleden kwam er een vrouw op sessie die er van droomde directrice van een kindercrèche te zijn. Liefst van haar eigen crèche. Ze had echter niet het juiste diploma. Ze was boekhoudster. Om haar droom te verwezenlijken moest ze drie jaar voltijdse studies van opvoedster aanvatten, gevolgd door een jaar bedrijfsbeheer. Een zware last voor haar en haar gezin, en zeer tegen de zin van haar echtgenoot, die er vandoor is gegaan met een jongere, manipuleerbare versie. Ze heeft haar droom moeten bekopen met een scheiding, maar is nu de fiere eigenares van haar eigen kindercrèche. Haar man, die weigerde haar te steunen, verdient zo’n zelfstandige sterke vrouw niet. Laat hem maar ‘gelukkig’ zijn met een jong, flauw, onmondig ding dat zichzelf niet durft te zijn, want hij is duidelijk niet gediend van een vrouw die haar eigen weg durft bewandelen. De kinderen zijn fier op hun mama en vooral blij met een gelukkige, actieve mama die het goede voorbeeld heeft gegeven aan haar kinderen van een vrouw die zichzelf respecteert en het pad van haar ziel serieus neemt.

Tegenwind kan je zien als een test van het Universum om te checken of je die droom echt wilt uitvoeren. Als je van de minste tegenwind de schouders laat zakken toon je dat je de kracht niet hebt je droom uit te voeren. Indien de vrouw die directrice wou worden van haar eigen kindercrèche, zich had aangepast aan de egoïstische eisen van haar man, dan had ze laten zien dat ze de psychologische veer-kracht niet bezit om een kindercrèche te leiden! Dan had ze nu allicht thuis gezeten met het etiket ‘burn out’ of ‘fybromyalgie’ of ‘depressie’ of een ander symptoom van het niet volgen van je eigen levenspad. Nu straalt ze van geluk en enthousiasme, is ze het charismatische voorbeeld van een vrouw die kiest voor haar eigen geluk en dat dan uitstraalt op anderen. Jammer voor haar man dat hij nu te ver van haar staat om nog iets van haar straling op te vangen. Hij was niet sterk genoeg om op gelijke hoogte te staan van zo’n sterke vrouw. Hij liet haar in de steek toen zij hem het meest nodig had. Zijn laffe daad toont hoe hij in elkaar zit en wat voor keuzes hij maakt. Zij heeft zich niet alleen doorheen de moeilijkheden geslagen van het combineren van werken en studeren en voor de kinderen zorgen, maar ook doorheen een scheiding, en dat allemaal temidden van haar studies, waar ze als veertiger tussen jonge twintigers haar plaats moest zien te vinden. Het is haar gelukt! Proficiat voor deze dame!

Uittreksel uit het boek "(Ik) Hou van Mij!"

Reacties

Ik was wat aan het zoeken op google omdat ik met veel vastloop. Aardig wat tegenslagen gehad en altijd sterk geweest. Altijd zag ik wel weer snel het lichtpuntje. Dan opeens ben je uit het niks moe... weet je niet meer weet wat je wilt, kan en waar te beginnen. En dan kom je op een website waar je opeens zoveel blogs lees waar je echt een eye-opener van krijgt. Bedankt voor vele mooie blogs, veel gelezen vanavond. Was fijn even weer the boost te krijgen van ja, zo is het, ja klopt, ja het begint bij mezelf etc.. Nu alleen nog het gaan toepassen.

Saskia verhoef

Ineke, Wat een bijzonder artikel, uitgebreid en doeltreffend. Ik herken er veel in. Ik weet inderdaad hoe belangrijk het is voor mij om mijn eigen Zielspad te volgen, ook al wijkt deze serieus af van de gekende bestaande wegen. Ook al vindt mijn omgeving misschien dat ik zot ben, dat ik het verkeerde doe omdat het zo vér van hun bed staat. Omdat zij anders gewend zijn, omdat mijn handelingen hen misschien aanraken en pijn doen. Misschien voelen & willen zij hetzelfde en zijn ze er nog niet aan toe, om deze stappen te zetten. Ik loop mijn pad, een onbekend terrein met vallen en opstaan. Met alle positieve intenties naar mijzelf toe. In volle bewustzijn tracht ik 'het pleasen' los te laten, soms herval ik in deze gewoonte. Inderdaad om (mogelijke) ongewenste reacties te vermijden. Het is een uitdaging om bij mijzelf te blijven in elke situatie, met éénieder die ik tegenkom. De afgelopen 2 maanden voelt het voor mij aan alsof ik terug in de tijd ben gekatapulteerd, mijn pleasgedrag is erg aanwezig én ik vraag mij af hoe ik hier ben verzeild geraakt. Ik was zo goed op weg om mijn dingen te benoemen, om ruimte te ervaren én om de veiligheid hierin te voelen. Ik voelde de vrijheid! En toch.. Wat ik waarneem in dit artikel is dat je fel van leer trekt t.o.v. de mensen die niet open staan voor verandering. De echtgenoten, de kinderen die niet willen meewerken.. Ik probeer met mededogen en compassie naar anderen te kijken als ze mij afkraken, als ze (vanuit hun eigen visie) zeggen dat ik verkeerd bezig ben. Moet ik ze uit de weg gaan? Misschien wel. Misschien mag ik ook leren om hun Zielsenergie te (h)erkennen en ze met liefde te omringen. Ook zij zijn liefdevolle wezens in hun eigen kern. Hetgeen zij echter laten zien, zijn hun overlevingsstrategieën. Ze kunnen momenteel niet anders.. het is té bedreigend voor hun.. of wat dan ook. Gelukkig kan ik rekenen op een begripvolle partner die mij ziet in mij proces, die mij de ruimte en veiligheid biedt. Hij heeft zijn eigen opvattingen én beseft dat het belangrijk is voor mij. Gaandeweg vinden wij onze weg hierin, ook met vallen & opstaan. Om deze reden zou ik alle mensen in een relatie - die hun zielsmissie (willen) volgen - aanraden om goed te communiceren met hun partner. Om vanuit geweldloze communicatie je eigen dromen kenbaar te maken. Misschien is je partner bang om jou, .. te verliezen. Als het mogelijk is, blijf dan uit het gevecht, spreek vanuit Liefde. Ik spreek uit eigen ervaring dat een relatie opgebouwd uit jarenlange patronen ook de tijd mag krijgen om veranderingen toe te laten. We kwamen ooit elkaar tegen, elk met onze eigen rugzak én rolden als vanzelf in ‘onze’ patronen. Dan ineens worden er dingen gevoeld.. die eigenlijk niet (meer) kloppen, die losgelaten mogen worden. Dan is het de uitdaging om deze op een liefdevolle manier te communiceren. Ik ken de weg van het gevecht én van de Liefde, het is voor mij best een uitdaging om altijd vanuit Liefde, mededogen & compassie te reageren. Het loont écht! Groeten, Tania Maria

Tania Maria Vanhoof

Wat heerlijk om dit te lezen. Nadat ik eindelijk mijn levensdroom heb gevonden en de eerste paar stappen heb gezet, merk ik hoe weinig support ik om mij heen krijg en vooral van manlief. Dit geeft mij weer kracht om mijn levenspad te blijven volgen. Alles is in mijn voordeel! Dank je wel voor het delen..dit is zo bevrijdend...grote glimlach...!!!

Miranda H

Ineke, wat ik lees is een stuk van uw leven . Ik voel het juist aan want heb het in mijn lang leven al verschillende keren moeten toepassen en nu nog soms. Met handen en voeten aanbevolen. Prachtig!!! Het hemd is nader dan de rok. Men moet de schepen achter zich durven in brand steken. Uiteindelijke staat men alleen in de wereld en dat zeg ik regelmatig als te pas komt...

nand van dingenen

Ik ben het roerend eens met wat ik las en ben overtuigd dat uw boek zeker veel succes zal hebben. Ik loop hier al lang rond en heb hemel en aarde al meegemaakt en weet dus dat u de juiste weg weergeeft in uw boek en ik beveel het dus zeer sterk aan en zeker aan mensen die ergens in de knoei zitten of denken dat ze jan en alleman moeten en helpen en dag en nacht moeten gereed staan. Ik denk dan aan sommige ouders die slaaf zijn van hun kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. U verbaast mij voortdurend door uw juist inzicht en dat zal in dit boek ook wel verder zo zijn.

nand Van Dingenen

Geef je reactie

Laat me weten wat je van dit blogbericht vindt!