Machtsspelletjes (18/11/15)
Wij mensen concurreren om energie. We doen dat om een psychische opkikker te krijgen.
We denken dat we aandacht, liefde, erkenning, steun, goedkeuring en alle andere vormen van energie van ANDEREN moeten krijgen.
Om dat te bekomen ontwikkelen we strategieën om de energiestroom onze kant op te krijgen.
Die strategieën ontwikkelden we al bij onze ouders. Die strategie die het meest succes had zullen we later herhalen telkens we energietekort voelen.
We raken verstrikt in pogingen om elkaar van energie te beroven, waarna we ons allemaal uitgeput en ontevreden voelen.
Als we weten hoe onze strategie om aandacht te krijgen is ontstaan in ons gezin van herkomst, zijn we ons er meer van bewust en kunnen we ze opruimen.
De meeste leden van ons gezin voerden zelf ook een strategie uit om onze energie te ontnemen, en wij hadden dan weer een techniek nodig om onze energie terug te nemen.
Eens we die energiedynamica uit ons gezin van vroeger doorhebben, kunnen we die strategieën achter ons laten en ons eindelijk bezighouden met waar het echt om draait : onze Opdracht op Aarde!
Altijd als we energie verliezen doordat iemand onze aandacht manipuleert, is er een machtsspel aan de gang. We vechten dan terug om zelf de situatie te beheersen. Ook elke keer als we zelf iemands aandacht manipuleren om energie in onze richting te laten stromen, zetten we een machtsspel in gang.
Wat in ons vroegere gezin doeltreffend was om energie in onze richting te doen stromen, wordt ons overlevingsmechanisme, en passen we heel ons leven toe om genoeg energie te kunnen hebben om te overleven. Die starre posities bereiken we al tussen ons 1ste en 7de levensjaar.
We moeten ons afvragen : waarom ben ik juist in dit gezin geboren enwat was het doel van alles wat er gebeurd is? Dit geeft ons inzicht in wie we werkelijk zijn.
We moeten onze jeugdproblemen transformeren in creativiteit. Wat we het meest gemist hebben in onze jeugd, dat is onze DRIVE voor onze levensopdracht. Dat willen we doorgeven.
De invloed van onze ouders schept een vruchtbare bodem waarop hun kind zijn bestemming kan bereiken. We kiezen onze ouders zelf omdat zij de juiste voorwaarden scheppen voor het manifesteren van ons levensdoel.
Het zien van de frustratie van onze ouders, zet ons aan de dingen anders aan te pakken. We willen niet hetzelfde meemaken en zijn gemotiveerd om het anders te doen.
De keuzes in ons leven zijn vaak een reactie op de opvoeding en de levenswijze van onze ouders.
We komen hier doen wat nog niet gedaan is.
Daarom borduren we verder op de gebreken en tekorten van onze ouders (vooral op diegene die ons pijn hebben gedaan). Hun positieve kanten zijn dan weer geschenken die zomaar krijgen om mee aan de slag te gaan.
We kunnen ons levensdoel ontdekken door na te denken over de prestaties, mislukkingen en filosofieën van onze ouders – én door onze beheersingsstrategieën te staken.
We zijn de volgende stap op het evolutiepad waaraan onze ouders begonnen zijn (zoals een groot patchworkdeken waaraan we verder breien).
We ontdekken ons hogere doel op aarde als we inzien wat onze ouders bereikt hebben en ook wat ze onafgemaakt hebben gelaten (net zoals een geweven tapijt met gaten en losse steken…dat niet af is).
Waarom voelen we ons zo flauw en onaf in het heden? Omdat we veel te veel bezig zijn met de aandacht en energie van anderen te beheersen door onze beheersingsstrategieën toe te passen en zo onze eigen evolutie hinderen.
We houden onze eigen bestemming letterlijk tegen door de mechanismen tot overheersing uit onze jeugd te herhalen, in plaats van toe te staan dat de synchroniciteit ons verder vooruit helpt.
We moeten ons eigen mechanismen leren kennen om het te kunnen loslaten en ons van dat beperkende gedrag te bevrijden.
Reacties
dag Ineke, heel erg interessant artikel en veel dingen zijn herkenbaar
tom trossaert
Dag Ineke, ik was daar de laatste tijd ook over aan het denken - loslaten - voel me veel beter nu.
Nicole D.Geef je reactie
Laat me weten wat je van dit blogbericht vindt!
tjee ,wat raak je me hiermee......
rein van dijk