← Terug naar overzicht

50 Shades of Blue - een vlaag van creatieve extase (27/04/16)

Ochtenddauw. Zicht op zee vanop mijn terras op de bergflank. De dag moet hier nog wakker worden, net als de rest van de mensen. Alleen ik en de bijtjes die de honing van tussen mijn boterham likken, zijn klaarwakker. De ochtendmist is nog niet opgetrokken en hult de zee in hetzelfde mysterieuze blauwgrijze waas als de lucht. Je kunt niet zien waar de zee in de lucht opstijgt of de lucht in het water overgaat. Water en lucht zijn één. Het is één groot gelijkgekleurd vlak. Daartussenin bengelt ergens een eiland, net of het met een onzichtbaar ophangsysteem op zijn plaats wordt gehouden. Het heeft geen grond onder de voeten. Kan ook niet, het is een eiland. En toch is het een spectaculair, mysterieus, eigenaardig natuurfenomeen.

Het bengelende eiland wisselt de hele dag door van kleur. Nu, in het ochtendgloren, ziet het er bijna even grijs uit als de lucht en het water. Je kunt niet onderscheiden of het tot de lucht of tot het water behoort. In de loop van de dag krijgen de bruintinten meer en meer de bovenhand en worden alle schakeringen van licht- tot donkerbruin tevoorschijn getoverd door het penseel van de Grote Schilder, die er oneindig veel variatie in steekt. Het is een fluwelen plezier voor het oog het ophangeiland te zien evolueren van grijsachtig blauw in de morgen, over alle tinten bruin tijdens de dag, tot donkerzwart in de avond. ’s Avonds krijgt de lucht een diepwarme oranjegele gloed die overvloeit in scharlakenrood met fuchsia slierten die van de ene uithoek tot de andere van het firmament worden uitgesmeerd. Daartussen ligt dat eiland dreigend zwart te pronken.

Het ophangsysteem werkt nog steeds, dag en nacht, nooit valt het eiland in het water, op zich al spectaculair, moet ik zeggen. ’s Avonds zie je wel duidelijk het verschil tussen het eiland en de lucht-zee achtergrond. Het steekt er donker prominent tegen af, net of het op de voorgrond wordt geschoven en een stuk dichterbij komt. Ik aanschouw dat allemaal vanop mijn terras hoog op de bergflank die steil afloopt in het diepblauwe water van de Egeïsche zee. Wat ik hier voel, voel ik nergens. Grieks eiland. Die weidsheid van het uitzicht, de magie van het leven, de lichtheid van de lucht, de allesomvattende stilte, de breekbare sereniteit die me omhult als een warm deken, tegens wiens achtergrond het gezoem van een op mijn boterham verlekkerd bijtje heel luid afketst. Waar ik ook mijn hoofd naartoe draai, links of rechts, overal rust mijn blik op het zachte blauw van de steeds blije zee die haar beschermende armen wijd uitstrekt rondom mij in een strelende omhelzing. De lucht is hier zo zuiver en onbezoedeld dat ik rechtstreeks de goddelijke inspiratie kan downloaden voor mijn boeken.

’s Nachts knettert het hele firmament vol flikkerende sterren vrolijk van vreugde. De natuur verkneukelt zich hier. Ze wrijft in haar pollen van genoegdoening, zo gelukkig is ze dat ze hier de vrije hand heeft en haar creatieve inspiratie lustig kan botvieren op de materie van het leven zelf. Ze hoeft hier niet te proberen om te overleven, zoals ze doet in een drukke stad waar ze tussen de straattegels nog enkele grassprietjes of zelfs bloemetjes kan doen priemen. Hier hoeft ze geen inspanning te doen om te zijn wie ze is: pure schoonheid, pure kracht, pure zuiverheid, pure eenheid. Hier voel ik me zoals de natuur: puur, zuiver, krachtig, één met alles, en mooi, mooi zonder opsmuk, gewoon in mijn ruwe onbewerkte staat van zijn.

De wolken worden wit en flinterdun uitgesmeerd over het hemeloppervlak. Als spinnenrag omfloersen ze de helblauwe hemel en brengen een waas van soelaas. Geluidloos glijdt een ferryboot over het zeeoppervlak. Van dichtbij zijn die boten gigantisch en indrukwekkend groot, als varende steden met vele verdiepingen, restaurants, filmzalen en bars. Van hier uit gezien lijken ze nog kleiner dan een luciferdoosje. Je kunt haast niet geloven dat er duizend mensen op zitten. De boot vaart gestadig verder en het lijkt wel of hij – uit eerbied voor het rustige wateroppervlak – zelfs geen schuim durft produceren achter zich. Majestueus is het woord dat het best uitdrukt welke energie hier hangt. Ontzagwekkend, dat is nog beter. Spectaculair, indrukwekkend, ontzagwekkend, majestueus. Hiervoor kan je alleen maar respect hebben. Hier komt het zelfs niet in het hoofd van de grootste vandaal op om een leeg blik op de grond te werpen. Vandalen voelen zich trouwens niet aangetrokken tot dit pure eiland, Andros. Ze kunnen zich hier niet thuis voelen, ze gaan op zoek naar meer chaotische oorden waar hun gedrag overeenstemt met de omgeving. Hier komen alleen pure mensen naartoe, die op zoek zijn naar pure energie.

Mijn ophangeiland lijkt te verdwijnen in de allesomvattende nevel van de lichtblauwe zijden voile die ondertussen met zachte hand is neergelegd over lucht en zee. Het is versmolten met de omgeving, net of iemand er een spons heeft over gehaald en de kleuren uniform heeft uitgespreid. Ik kan de vage contouren nog net onderscheiden, ook omdat ik weet dat het er is en nooit helemaal zal verdwijnen. Maar straks zal hetzelfde nu bijna onzichtbare eiland weer opduiken met zo’n scherpe afstekende contouren en zo dichtbij komen dat je denkt dat het mij komt gezelschap houden op het terras.

Elk moment van de dag is het uitzicht hier anders. Gaande van wazig-blauwe zijdeachtige nevel die alles verbergt, tot scherp afgetekende zwarte contrasten. Fifty shades of blue.

Ik zit hier zo heerlijk in het lieflijke zonnetje op het terras in de ligzetel te tokkelen terwijl ik het steeds veranderende spektakel bewonder dat zich aan mijn ogen ontvouwt. Wat is het leven mooi. De Creator was wel uitzonderlijk geïnspireerd en goed gemutst toen hij Zich welwillend en met veel toewijding over Griekenland boog en in een vlaag van creatieve extase de Griekse eilanden ontwierp! Wow!

Reacties

Lieve Ineke, wat prachtig geschreven en wat een prachtige locatie….ik krijg zo ontzettend veel zin om deze prachtige locatie zelf eens te ontdekken.

Marlies V.

Geef je reactie

Laat me weten wat je van dit blogbericht vindt!