Als iemand waar je van houdt sterft… (13/05/17)
Als een geliefde sterft heb je veel pijn. Mensen gebruiken dan woorden als ‘verlies’, ‘we zijn hem kwijt’, maar weet dat je die persoon niet verloren hebt. Hij is er nog altijd, in een andere gedaante. Jij kunt hem niet zien, hij jou wel. De liefde blijft hetzelfde, of nog meer.
Het is normaal dat je hem zo mist en dat het zo pijn doet. De leegte die hij achterlaat is er nu, en zal stilletjesaan gevuld worden met aangename herinneringen aan zijn leven en met de liefde die je gaat blijven voelen voor hem en die je gaat blijven ontvangen van hem.
Er is geen vergissing in het Universum. Alles is zoals het moet zijn. Ook dit was gepland. Wij kunnen daar niets aan veranderen.
Dat zijn allemaal troostende woorden, balsem op de wonde, maar de pijn is er wel, dus je moet je niet overhaasten om hem zo snel mogelijk los te laten.
Sommige mensen kunnen dat snel, anderen doen er langer over. Doe het op jouw ritme. Niets hoeft.
De pijn zal met golven blijven terugkomen, maar altijd minder sterk. Als de pijn er is, moet je die voelen, niet wegduwen. Er helemaal in gaan, voelen hoe pijn het doet, en dan ebt het weer weg. Duw je verdriet niet weg. Los het niet op met een pilletje. Durf de pijn te doorvoelen. Loop er niet van weg, of ze zal je weer inhalen.
Dat je hierdoor je kluts en je evenwicht kwijt bent, is helemaal normaal. Het doet toch veel vragen rijzen, als iemand 'verhuist', want we weten niet precies hoe het daar is.
Misschien is het een goed idee om boeken te lezen over hoe het 'daar' is. Eén ding is zeker: alles gaat altijd verder. Je geliefde is nu ergens anders, hij is niet verdwenen, hij heeft nu ergens anders een Opdracht uit te voeren. Zijn Opdracht op Aarde is gedaan. Hij wordt ergens anders 'ingezet' in het Grote Kosmische Goddelijke Plan. Dit hangt niet van ons af, en als we hier vrede mee hebben, is het allemaal een stuk gemakkelijker.
Het is ook goed om je te richten op alle redenen om dankbaar te zijn dat je deze persoon gekend hebt. Bekijk de fantastische momenten die jullie samen hadden, richt je op de liefde of vriendschap die tussen jullie bestond. Die bestaat nog steeds. Dit verdwijnt niet.
Na het overgaan mag de persoon eerst wat uitrusten, want het is toch een hele verhuis voor hem, een heel nieuw avontuur! Hij is dan drie dagen bezig de balans aan het opmaken van alles wat hij geleerd heeft en hoeveel hij 'weegt in liefde' , 't is te zeggen hoeveel liefde hij gegeven en aanvaard heeft. Dit is het enige dat overblijft, uiteindelijk. Daarna gaat hij naar het Grote Stadium waar hem een groot feest wacht en hij de gouden kleur krijgt toegevoegd in zijn aura voor zijn moed om "mens" te hebben durven zijn op deze mooie maar moeilijke planeet. En dan mag hij uitrusten met alle geliefden die hem zijn voorgegaan...
Het is normaal bij het overlijden van een geliefde een dubbel gevoel te hebben. Dankbaarheid om die persoon gekend te hebben, dankbaarheid voor de liefde, dankbaarheid ook voor de banden met familie en vrienden die hechter gesmeed worden door het overlijden… En tegelijkertijd de pijn van het loslaten.
Iemand graag zien is ook hem leren LOSLATEN.
Verdriet samen kunnen delen bezorgt ook intense liefdevolle momenten. Echt dubbelzinnig dus. Het maakt de banden van liefde sterker. Dat is de impact van de persoon die lijfelijk niet eens meer aanwezig is! Dit bewijst dat de persoon nog steeds bestaat, ook al kunnen we hem met ons fysische oog niet meer zien.
Het is niet gemakkelijk om dit door te maken, het dubbele gevoel van pijn en dankbaarheid, van liefde en loslaten.
Ik denk dat een van de moeilijkste dingen op aarde die we te leren hebben, het "loslaten in liefde" is.
Het is veel gemakkelijker om iemand los te laten die we haten of die ons pijn heeft gedaan. We gaan er dan van weg en moeten daarna wel de haat in vergeving omzetten, ook niet zo simpel. Maar loslaten in liefde is volgens mij de ultieme les.
Andere mensen leren dit in andere omstandigheden, bv als ze iemand moeten loslaten waar ze heel veel van houden, maar die persoon kiest ervoor om iemand anders graag te zien, of weg te gaan. Dit is ook verschrikkelijk moeilijk, want dan bestaat in theorie nog de 'kans' om die persoon te recupereren, door eraan te trekken, hem te manipuleren, hem te overtuigen terug te komen enzovoort... Dit is dan een combinatie van de twee lessen bij elkaar: loslaten in liefde + niet haten maar vergeven.
Ach het is niet altijd gemakkelijk. Maar als we dit proces bewust willen meemaken, zal het veel beter gaan.
Het is als een donkere wolk met een gouden randje.
En dit gouden randje zal geleidelijk aan groter worden en meer en meer de donkerte wegjagen. Tot je alleen nog een gouden wolk overhoudt met een donker randje. Omgekeerd dus. Zo zal het evolueren. Het verdriet wordt minder, en de liefde wordt nog groter.
Het gaat om uiteindelijk altijd om LIEFDE. En die BLIJFT.
Reacties
Geef je reactie
Laat me weten wat je van dit blogbericht vindt!
Lieve Ineke, Vorige week is mijn broer overleden, een speciale broer, want buiten broer zijn was hij een stukje mijn vervangende vader en zeker ook een hechte, echte vriend. Ik voelde er een enorme hechting mee, een grote verbondenheid. dus doet het natuurlijk nu dubbel zoveel pijn hem te moeten loslaten, maar jouw schrijven werkt zo helend voor mij. Het is beter dan eender welk medicament Toen ik je vorige blog las over over-LIJDEN dacht ik dat ik me wel een beetje kon voorbereiden op zijn dood, maar niks is minder waar. De pijn is heel groot, en het loslaten ENORM MOEILIJK. Ik weet wel dat hem graag zien, ook hem LOSLATEN is, maar momenteel mis ik hem zo erg, dat hem LOSLATEN me onmogelijk lukt. Het voelt aan alsof ik een stukje van mezelf, van mijn eigen hart heb verloren. Toch probeer ik mijn best te doen (dankzij jouw opnieuw helende blog) mezelf wat troostwoorden in te spreken, want het is één en al waarheid wat je schrijft. Ik herhaal het zo graag dat je het steeds zo mooi kunt verwoorden. Jouw woorden werken als een pleister op een diepe wonde. Het help me, het steunt me, het verplicht me tot na denken. Ik zou je graag een tip geven om eens een volgend boek te schrijven over de dood en over over-LIJDEN, want velen voelen zich een stuk gedragen door jouw schrijven. Je bent niet enkel een fantastische therapeute maar ook een sterke heelmeester die mensen helpt in hun rouwperiode. Super bedankt om mij dit super medicament met je alweer sterke blog aan te reiken Duizend maal DANK!
Anneke Van der Biest