← Terug naar overzicht

We verwarren liefde met strijd (22/10/17)

Alles wat we doen is, onbewust, een herhaling van het verleden. We trachten ons verleden altijd weer opnieuw te creëren – vanuit ons onderbewustzijn – in een poging nu te verkrijgen wat we toen niet verkregen. Meestal is dat aandacht en liefde. Het gevoel er te mogen zijn. Het gevoel van bescherming, en ondersteuning. En begrip.

Als je behoeften hebt die genegeerd zijn gebleven in je kindertijd, ga je – onbewust natuurlijk – constant op zoek naar mensen die jou hetzelfde (pijnlijke) gevoel zullen geven als toen je opgroeide. Je kunt het niet voorkomen. Het is geen bewuste keuze. Ons brein is geprogrammeerd om te proberen relatiedynamieken uit de kindertijd opnieuw te laten beleven, in een poging problemen uit het verleden op te lossen.

Concreet wil dat zeggen, als je je bijvoorbeeld als kind genegeerd voelde, dat je continu op zoek zult gaan naar mensen die jou negeren, in de ijdele hoop dat je je eindelijk geliefd zult kunnen voelen wanneer zij stoppen met jou negeren. Maar dit moment komt nooit. Omdat je hen er onbewust hebt uitgekozen omwille van hun capaciteit jou te negeren. Zulke dingen merk je al heel snel op, al van in het begin van de relatie, maar je negeert die bewust, omdat je het onbewuste scenario wilt herbeleven, in de ijdele hoop het deze keer op te lossen door je partner zover te krijgen – met manipulatieve technieken – om toch rekening met jou te houden. En dan heb je gewonnen. Dat is wat je denkt. De strijd is enorm. Een ware kruistocht, waarbij je gedoemd bent het onderspit te delven. Je kunt het op die manier niet oplossen. Niet met iemand anders. En al zeker niet met iemand die van nature zijn partner negeert, omwille van zijn eigen onbewuste redenen.

Behalve enkele luttele momenten in het begin van de relatie misschien, blijven we op onze honger zitten. En omdat honger akelig is, gaan we op zoek naar ‘voedsel’: we verzetten hemel en aarde om onze honger naar aandacht en liefde te stillen. Helaas steeds bij de verkeerde personen. Namelijk bij hen die ons negeren. We willen per se aandacht en liefde krijgen van hen. Omdat zij ons doen denken aan ons initiële trauma, geslagen in onze kindertijd, toen we door onze opvoeders genegeerd werden. Met hun substituut – onze huidige partners – willen we het trauma genezen.

Maar zo werkt het niet. Terwijl we bezig zijn met onze kruistocht op zoek naar liefde, negeren we straal alle mensen die wel in staat zijn ons liefde te geven. Die interesseren ons niet, omdat we bij hen geen strijd moeten leveren om liefde. We zijn verslaafd aan die strijd om liefde, omdat we niets anders kennen van vroeger. We verwarren liefde met strijd. We denken dat we moeten vechten om liefde te krijgen, zoals we er moesten om vechten toen we kind waren.

We zijn gewend van niet te krijgen wat we nodig hebben. We zijn verslaafd aan de pijn van de afwijzing. We zijn verslaafd aan de pijn van niet te krijgen wat we nodig hebben. We kennen dit zo goed! We leven er al ons hele leven mee. We zijn ermee vergroeid, verweven, verknocht. Als een woekerplant die zich nestelt op de boom waarop ze zich vast geënt heeft en in elk gaatje, elke bocht, op elk twijgje haar zuignappen plant. Tot ze de boom helemaal overwoekerd heeft en deze stikt door gebrek aan zuurstof. Zo vergaat het ons ook. Op den duur zie je de oorspronkelijke boom niet meer onder de woekerplant. De boom eronder is onzichtbaar geworden.

Zo is het met ons ook. We zijn onze pijn geworden. We zijn pijn. Ons hele zijn draait om onze pijn. Het wordt onze identiteit: altijd afgewezen worden, altijd pijn hebben, altijd bang voor eenzaamheid… We zijn er zo meer vereenzelvigd geraakt dat we niet eens meer beseffen dat er een leven mogelijk is zonder afwijzing. Zoals de boom niet meer weet dat hij ook kan leven zonder woekerplant. En dat hij de woekerplant moet zien te doen verdwijnen, wil hij überhaupt overleven!

Zo moeten wij ook van onze verslaving aan pijn en afwijzing af geraken als we weer vrij willen kunnen ademen en echt leven! Hoe je dit doet kan je lezen in een ander artikel.

Reacties

Verhelderend geschreven. Nu nog anders leren doen. Blijft een heel lastig stuk wat heel veel bewustzijn vraagt.

Esther Van der kreeft

Ik heb je artikels gelezen en je slaat de spijker op zijn kop. Dank voor deze duidelijke artikels!

Hennie V

Je hebt me een aangename namiddag bezorgd met deze boeiende lectuur ! Doe zo maar voort .

Karin L.

Geef je reactie

Laat me weten wat je van dit blogbericht vindt!