Kinderen en machtsspelletjes (21/01/23)
Kinderen moeten, om zich op een gezonde manier te kunnen ontwikkelen, voortdurend liefde en aandacht voelen. Ze hebben een onvoorwaardelijke energiestroom in hun richting nodig. Ze gedijen alleen in de buurt van volwassenen die hen lichamelijk, emotioneel en geestelijk voeden en niet afbreken.
Datzelfde geldt voor ons: wij gedijen alleen als we onszelf lichamelijk, emotioneel en geestelijk voeden, als we opbouwend zijn met onszelf, net als goede ouders met hun kinderen.
Tot enkele generaties terug groeiden kinderen op met een hele reeks volwassenen rond hen (ouders, grootouders, ooms, tantes, neven, nichten…). Die volwassenen brachten uren per dag samen met de kinderen door, die meewerkten op de boerderij of wat het ook was en die actief deelnamen aan het dagelijkse leven. Kinderen voelden zich omringd door vele verschillende rolmodellen en kregen van vele mensen voldoende energie om op te groeien. Nu is dat jammer genoeg anders.
Doordat in vroegere generaties kinderen thuis meewerkten om het huishouden en bedrijf draaiende te houden, voelden ze zich belangrijk in de ogen van de volwassenen, die hen daardoor ook aandacht en energie gaven. In onze ‘moderne’ tijd praten ouders nog nauwelijks met hun kinderen, die veel te veel tijd alleen doorbrengen voor een scherm en niet meer deelnemen aan taken thuis. Er is nauwelijks nog gerichte aandacht van ouders naar kinderen toe. De onvoorwaardelijke energie die vele ouders nog geven aan hun kinderen is bijna nihil.
Kinderen groeien in deze tijden op met heel weinig aandacht en energie van de ouders. Deze werken zich vaak te pletter en zijn ’s avonds moe. Omdat ze moe zijn, staat hun energie op een laag pitje en gaan ze onbewust energie aftappen van hun huisgenoten (partner en kinderen). De kinderen groeien op met een groot gebrek aan energie, ze komen daardoor onder de paniekgrens terecht voor hun overleving, en gaan dan concurreren met elkaar om de aandacht van de ouders die noodzakelijk is voor hun bestaan, hun groei, hun overleving.
Kinderen worden tegenwoordig vaak aan hun lot (= aan een of ander scherm) overgelaten want hun ouders hebben geen tijd en energie meer over om hen te geven. Kinderen hebben geen zinvolle bezigheden meer. Vroeger leverden ze een noodzakelijke bijdrage aan het goed functioneren van het gezin. Zo kregen ze het gevoel dat ze iets konden, en ze beseften hoe noodzakelijk hun bijdrage was en hoe belangrijk het was iets af te werken. Kinderen van nu zijn vaak passief. Ze groeien op zonder energie, met een scherm als oppas.
Televisie, computerspelletjes en films maken van onze kinderen vermaaksconsumenten. Ze leren niet meer van hun ouders hoe ze problemen moeten oplossen, maar van hun virtuele, agressieve, arrogante, magische helden op het scherm. De weinige tijd die ouders nog met hun kinderen doorbrengen wordt meestal gebruikt om hen te corrigeren, wat energie van hen aftapt en leidt tot het ontstaan van manipulatietechnieken om de noodzakelijke aandacht en energie naar zich toe te trekken. Zo ontstaan machtsspelletjes.
Wat kinderen nodig hebben is één op één aandacht. Ouders moeten tijd maken om hun kinderen te leren geloven in zichzelf en hen mee te geven dat ze belangrijk zijn en hier zijn met een speciale Opdracht. Daarvoor moeten ouders zich natuurlijk zelf ook bezighouden met hun eigen Opdracht op Aarde en tonen hoe ze daar hun energie uithalen, op een permanente en onuitputtelijke manier. Ouders moeten het goede voorbeeld geven van hoe ze met hun eigen energie omgaan en laten zien waar ze die halen: uit hun passie, hun missie.
Als kinderen ongewenst gedrag vertonen, vraag je dan eens af waarom ze dit doen. Het draait allemaal om aandacht trekken. In plaats van hen te straffen hiervoor, kan je je beter afvragen welke behoefte van je kind niet vervuld wordt, en ervoor zorgen dat dit wel gebeurt. Dan hoeft jouw kind niet meer zo’n onaangenaam gedrag te vertonen om toch aan zijn dosis aandacht te komen. Geef hem die aandacht spontaan, op een positieve manier, geef het jouw tijd en jouw energie, je kind verdient dat en heeft het nodig!
Wil je meer lezen over OPVOEDEN ZONDER JE MOE TE MAKEN? Daar schreef ik een dik boek over: CHOCO & MAYONAISE , een ware encyclopedie over hoe je je kinderen met positieve kracht kunt aanpakken.
Heb je liever individuele hulp omdat je het niet meer ziet zitten met je kinderen? Overweeg dan misschien eens om een persoonlijk traject te nemen. Meer info vind je hier: RUST CREËREN IN JE GEZIN
Je kunt ook de VIDEOREEKS OVER OPVOEDEN bekijken waarin je meteen leert hoe je kinderen en hun noden het best kunt aanpakken.
Geef je reactie
Laat me weten wat je van dit blogbericht vindt!
